De derde week

MAANDAG 23/10/2017
Maandag kregen wij kokosmelk/water en het witte "fruit" (kokos) van de kokosnoot bij ons ontbijt. Het was niet super lekker, maar wel fris en gezond! Maandag begon weer als een dag op de delivery suite. Samen met een widwife heb ik baby's in bad gedaan. We waren een echt team. Ik kleedde de baby's uit, wastte de haren en het lichaampje en droogde de baby af. Vervolgens gaf ik de baby aan de widwife en zij smeerde de baby in met vaseline of babyolie, maakte het stukje navelstreng schoon met alcohol en kleedde de baby weer aan. Het was erg leuk om te doen! Daarnaast hebben Janita en ik veel geobserveerd en meegekeken met artsen en verloskundigen. Ook moesten wij medicatie voor een zwangere vrouw ophalen bij de pharmacie. Dit zit bij de female surgical ward tegenover de delivery suite.

Ook ben ik met een verpleegkundige mee geweest naar de o&g afdeling. Een patiënte met haar baby van de delivery suite moest overgeplaatst worden naar deze afdeling omdat zij pre-eclamypsia heeft. Dit is een voorstadium van zwangerschapsvergiftiging. De hoofdzusters van de obstetrics and gynaecologics zeiden wel tien keer tegen mij: "you are so beautiful" en stelden allemaal vragen; waar ik vandaan kom, of ik midwife/student/nurse ben en hoelang ik blijf. Ze willen graag dat ik ook op hun afdeling kom werken. Aan het eind van onze shift hebben wij nog een bevalling mee gemaakt. Het was weer erg leuk om te assisteren en te helpen met de metingen en het noteren hiervan. Er werd een gezond meisje geboren.

Wij, als blanke vrijwilligers, zijn echt een soort attractie hier in Ghana. Iedereen spreekt ons aan, stelt  veel vragen en sommigen willen zelfs op de foto. Echt grappig! Wij vallen echt op hier.

Aan het eind van de middag begon de vrijwilligersavond bij het kantoor van Projects Abroad. Deze week was dat op maandag, omdat Molly dinsdag jarig was. Het thema van deze avond was "koken". Linda, Molly, Janita, Oscar, Rose, Emma en ik waren er. Ook was er een nieuwe vrijwilligster. Zij heet Veronica, 42 jaar en komt uit Spanje. Een aantal jaar geleden heeft zij besloten zich om te laten scholen tot verpleegkundige en uiteindelijk tot verloskundige. In december is zij klaar met deze laatste opleiding in Ierland. Hier woont zij tijdelijk met haar gezin, omdat Veronica de opleiding in het Engels wilde doen. Veronica is maar één week in Ghana en werkt dinsdag, woensdag en donderdag op de delivery suite. Vrijdag gaat zij weer terug naar Spanje. Samen met een mevrouw hebben wij redred en rijst met een vegetarische saus met veel groenten gemaakt. Eigenlijk heeft de vrouw het meeste werk gedaan en keken wij toe. Redred was in dit geval plantain (bakbanaan in het Nederlands). Eigenlijk hoort het ook met bonen, maar deze hebben wij deze keer niet gemaakt. Redred is echt mijn favoriete Ghanese eten, naast bofrut!! Het was heel gezellig en lekker!!

DINSDAG 24/10/2017
Dinsdag gingen alleen Janita en ik met Enoch mee naar de leprakampen. Wij hebben weer wonden verzorgd, bloeddruk gemeten en een aantal malariatesten gedaan. Vorige week donderdag hadden wij een malariatest gedaan bij een mevrouw. Zij scoorde toen positief en had dus malaria. Dinsdag hebben wij haar opnieuw getest. Nu was de test negatief. Enoch vertelde dat de mevrouw medicatie heeft gehad voor drie dagen, wat ervoor moet zorgen dat de malaria verdween. De medicatie is dus goed aangeslagen!

Aan het eind van de middag hadden de vrijwilligers afgesproken bij Oasis Beach Resort. Dit waren Linda, Janita, Emma, Molly, Veronica en ik. Het was Mollys 21e verjaardag. Emma, Janita en ik hebben voor alle vrijwilligers hetzelfde armbandje gekocht en deze ook aan Molly gegeven. Samen met een paar pakjes chocolate chip cookies was dat het cadeau van ons, de vrijwilligers, aan Molly. Ze was er erg blij mee! We hebben gezellig samen gegeten en gekletst. Ook is er een nieuwe vrijwilligster gekomen, Katherina (20 jaar) uit Duitsland. Zij blijft t/m januari en gaat ook in het Cape Coast Teaching Hospital werken.

WOENSDAG 25/10/2017
Woensdag begon mijn dag op de delivery suite met een gesprek met een arts. Hij vertelde dat hij naar een presentatie ging op de o&g-ward. Janita en ik besloten mee te gaan. Het was een presentatie over veranderingen tijdens de zwangerschap. Deze veranderingen waren op gebied van de huid, de ogen, het bloed etc. Het was interessant, ondanks dat ik de helft niet begreep. De mensen in Ghana spreken bijna allemaal Engels. Echter is dit niet het school-Engels dat ik ken, maar meer een combinatie tussen Twee/Fanti en Engels.

Woensdag was Veronica ook op de afdeling. Veronica is bijna klaar met haar opleiding tot verloskundige in Ierland. Zij komt oorspronkelijk uit Spanje, maar wilde graag de opleiding in het Engels doen. Om deze reden is zij tijdelijk met haar gezin naar Ierland verhuisd. Veronica vertelde ons een aantal verschillen tussen Europa/Ierland en Ghana. Dat was interessant.

Ook heb ik een bevalling gevolgd van een 18-jarige moeder in spé. Zij lag in de 1st stage room, waar je ligt als je weeën hebt. Wanneer je 10 cm ontsluiting hebt, moet je +/-  20 meter naar de second stage room lopen. Zo ook dit meisje. Echter, na 1.5 uur proberen te persen was zij zo uitgeput. Zelfs met een vacuümpomp kon de baby niet geboren worden. Toen werd er overgegaan tot een c-section, een keizersnede. Veronica besloot mee te gaan naar het Theater. Slechts 10 minuten later kwam zij weer terug met de mededeling dat er een gezonde baby was geboren en dat de baby hard huilde.

Woensdag werden er ook ineens gordijnen opgehangen bij de bedden in de 1st stage room. Bij navraag bleek dat er al jaren geen gordijnen waren. Wel was er een verrijdbaar rek om privacy te waarborgen, indien nodig. De privacy is met deze gordijnen wel erg vergroot. Het enige nadeel voor ons; wij kunnen niet meer gluren.

DONDERDAG 26/10/2017
Gisteren ben ik als enige vrijwilligster met Enoch mee geweest naar de Leprakampen. Wat mij opviel was dat het in mijn eentje net zo snel gaat als wanneer wij met meerderen zijn. Ik heb alle wonden verzorgd en kreeg hierbij assistentie van Enoch. Sommige wonden verbeteren niet echt, helaas. Wel, door het schoonhouden van de wonden, zorgen wij ervoor dat de wonden niet verergeren. Enoch maakt zich zorgen over een meneer, hij heeft een wond in zijn hals (hiervan heb ik vorige week een foto geplaatst). Deze meneer ging echter niet naar het ziekenhuis. De reden hiervan is dat zijn verzekeringspasje verlopen is. Het kost 20 cedi (= +/- 4 euro) om deze voor een jaar te verlengen. Echter heeft deze meneer het geld niet om dit te doen. Enoch besloot om deze 20 cedi te betalen, zodat hij naar het ziekenhuis zou gaan. Enoch denkt namelijk dat de wond misschien wel kanker is.

In Ghana kennen ze een soort ziektekostenverzekering. Echter betaal je hiervoor veel minder dan in NL. Het kost 20 cedi (= +/- 4 euro) per jaar. Deze verzekering dekt niet alles. Sommige ingrepen, en vaak alle medicatie, moeten zelf betaald worden.

Ook vroeg ik aan Enoch of zij hier kraamzorg hebben. Dit bestaat niet in Ghana. Van familie wordt verwacht dat zij de kersverse moeder helpen en dingen leren. Alleen wanneer je veel geld hebt, kun je een privé-verpleegkundige inhuren om bij jou thuis te komen. Enoch is zelf ook verpleegkundige. Hij is niet in dienst van een ziekenhuis o.i.d. Wel is hij in dienst van Projects Abroad en heeft hij zichzelf verantwoordelijk gemaakt voor de wondverzorging in de twee leprakampen in Cape Coast. Enoch vindt het leuk om te horen hoe de verschillen tussen Europa en Ghana zijn op het gebied van gezondheidszorg. Hij vertelde dat hij inmiddels, door verhalen van vrijwilligers, al een heleboel verschillen kent. Ook vertelde hij dat de Ghanezen tevreden zijn met de gezondheidzorg, omdat zij niet beter weten. Voor ons, als vrijwilligers, is het anders. Wij hebben gezien op welke manier er ook gezondheidszorg geleverd kan worden. In Ghana zijn er protocollen, die meestal uit Engeland afkomstig zijn. Echter wordt er niet altijd volgens protocollen gewerkt.

Wanneer er wel volgens protocollen gewerkt wordt, kunnen de zorgverleners hier in Ghana niet gebeargumenteerd afwijken hiervan. Iets wat wij in Nederland wel regelmatig doen.

Gisteren was Mollys laatste dag. Woensdag hebben wij wat verkeerds gegeten, verwacht ik. Want iedereen in mijn gastgezin is ziek. Zelfs de kinderen bleven thuis van school, echter waren ze nog steeds heel vervelend. Ik voelde mij niet heel ziek, maar niet 100% en ben ook wel naar de Leprakampen gegaan. Ik heb besloten om niet samen met Linda en Molly naar Oasis te gaan, omdat ik niet topfit was. Het was wel heel leuk om Molly te ontmoeten en gelukkig hebben we dinsdag haar verjaardag gezellig gevierd! 

Om 18 uur is het in één klap donker hier. Bij ons in Nederland schemert het eerst een tijdje. Weer een verschil!

VRIJDAG 27/10/2017
Vandaag was mijn laatste dag op de delivery suite. Deze dag begon met het volgen van een bevalling. Toen de vrouw tien centimeter ontsluiting had, moest zij van de first stage room naar de second stage room lopen. Aangekomen daar begon de vrouw met haar ogen te draaien, te schokken en te overstrekken. De vrouw had een epileptische aanval. Samen met een aantal zorgverleners heb ik geholpen deze vrouw op de bevallingstafel te leggen. De vrouw kreeg een aantal prikken en er werd van infuus gewisseld. Hierbij heb ik geassisteerd. Er kwamen verschillende artsen, midwifes en hoofdzusters binnen en begonnen dingen te roepen in Fanti/Twee. Hier begreep ik dus niets van. Na ongeveer twintig minuten kreeg de vrouw nog een epileptische aanval, met dezelfde kenmerken als hierboven beschreven. De mevrouw reageerde niet meer op de zorgverleners. De zorgverleners gingen, met behulp van een meetapparaatje, op zoek naar de hartslag van de baby. Deze klopte gelukkig nog. Uiteindelijk werd er overgegaan tot een keizersnede en werd de vrouw weggebracht naar het theater. Dit omdat zij niet meer adequaat reageerde en niet in staat was op een normale manier te bevallen.

Hierna heb ik midwifes geholpen met het badderen van baby's. Gisteren zijn er zes baby's geboren die allemaal in bad moesten. Het was weer erg leuk om hierbij te helpen!

Daarna werd ik geroepen of ik wilde komen assisteren. Er was een vrouw net bevallen. Haar cervix was gescheurd en bloedde erg. Dit moest gehecht worden. In het ziekenhuis is het vrij donker en de lampen worden nauwelijks gebruikt. Mij werd gevraagd of ik een zaklamp bij wilde houden. Het bloedde erg en voordat er gehecht kon worden was er al een half uur voorbij. De vrouw had erg veel pijn en uiteindelijk werd er toch voor gekozen om pijnmedicatie te geven. Het was een spuitje van 20 cc. De helft werd in haar bovenbeen gespoten en de andere helft via het infuus gegeven.

Ook hebben Janita en ik nog met een arts gesproken. Deze arts controleerde vandaag de baby's en moeders die naar huis mochten. De temperatuur, saturatie etc werd gemeten en er werden vragen gesteld aan de moeder. Dit was voor het eerst dat ik dit zag op de delivery suite.

Het waren drie erg interessante en leuke weken op de delivery suite. Sommige dagen hadden wij als vrijwilligers veel te doen en te zien. Ook waren er soms momenten dat het wat rustiger was. Op die momenten konden wij veel vragen stellen aan artsen, verpleegkundigen en verloskundigen. Dit was ook leerzaam! Het was erg bijzonder om mijn eerste bevalling te zien! Gelukkig volgden er nog meer, vlotte, maar ook minder vlotte, bevallingen. Het is grappig om te zien dat de baby's niet direct bij de geboorte al zo donker zijn. Vandaag heb ik namelijk ook een baby gebadderd die nog een redelijk blanke huid heeft. De ervaringen die ik op deze suite heb opgedaan, neem ik zeker mee. Op naar de volgende afdeling! Janita en ik hebben onzelf lekker een ijsje gekocht, want het is weekend!!!

Liefs xxx