Eerste medical outreach
10 oktober 2017 - Cape Coast, Ghana
Gisteren na het schrijven van mijn blog zijn Janita en ik bij de gastmoeder in de keuken gaan zitten. We vroegen haar of we haar konden helpen met koken. Dit hoefde niet, maar we mochten wel komen kijken. Millicent (de gastmoeder) maakte verschillende dingen klaar. Het eerste gerecht waren bonen met ui en knoflook. Daarnaast maakte zij gefrituurde plantain klaar, dit lijkt erg op banaan maar is zoeter. Ook maakte zij kaku klaar. Dit zijn een soort oliebolletjes gemaakt van fijngemalen plantain en meel. Het was echt een soort feestmaal, zo lekker!!
Na het eten hebben we met de kinderen gespeeld en ik heb hen geholpen met huiswerk maken. De kinderen moeten ook op de primary school hun eigen boeken meenemen en hebben voor elk vak een andere leraar. Het is leuk om vragen te stellen over de verschillen tussen Nederland en Ghana. Ik was erg moe en om 21 uur zijn we gaan slapen.
Vanochtend ben ik samen met Janita, Enoch (van Projects Abroad) en Molly (een vrijwilligster uit de VS) naar het Lepra kamp gegaan om wonden te verzorgen. De mensen in dit kamp hadden in het verleden Lepra maar zijn inmiddels genezen. Zij wonen in dit kamp met hun families. Hier aangekomen hebben wij met zijn vieren eerst de verbandmaterialen klaargemaakt. Van rollen met watten hebben wij wattenbolletjes gedraaid. Van een rol met gaas hebben wij gaasjes geknipt voor op de wond.
In dit kamp, want zo wordt het genoemd, hebben wij de wonden van mensen behandeld en opnieuw verbonden. Ik had mij deze wonden erger voorgesteld, maar de grootte van de wonden heb ik al eerder gezien in NL tijdens stage en werk. De meeste wonden zaten op het scheenbeen/voet. Bij een man zat de wond in z'n hals en het zag er heel raar uit. Voor de verpleegkundigen onder jullie: het zag eruit als een stoma-roosje.
We hebben de wonden schoongemaakt met watjes met daarover een soort nacl (ze noemen het anders hier, maar ik heb de naam niet onthouden). Vervolgens werd er een gaasje op gedaan (doordrengt en uitgeknepen) met een soort jodium (ook een andere naam). Vervolgens werd er een schoon gaasje over gedaan en verbonden met verband. Dit schoonmaken en opnieuw verbinden wordt twee keer per week gedaan door vrijwilligers van Projects Abroad. Eigenlijk moet dit elke dag gebeuren maar er zijn niet genoeg mensen die dit kunnen doen.
Ik zag ontzettend veel nestjes met kleine kittens. Het was erg moeilijk om deze kittens niet aan te halen maar ik kon mij beheersen haha! Ik wil namelijk niet het risico lopen om rabiës te krijgen. Deze ziekte kan je krijgen wanneer honden of katten je bijten of krabben.
Na dit kamp gingen we naar een ander kamp, waar ook mensen zitten die genezen zijn van Lepra. Het verschil is dat de mensen in dit kamp individueel zijn en in het eerste kamp zitten families. Hier hebben we op dezelfde manier wonden verbonden. Daarnaast heb ik bij een aantal mensen de bloedsuikerspiegel gecontroleerd, want er waren een aantal mensen met diabetes. Ze gebruiken hier hetzelfde kleine meetapparaatje als in NL, toeval! Janita heeft bij een aantal mensen de bloeddruk gemeten.
Van Enoch kregen we bofrut, welke hij langs de weg kocht. Deze typische Ghanese snacks lijken erg op de oliebollen van NL. Mmmmm
Toen we klaar waren zijn Molly, Janita en ik met de taxi naar het stadje gegaan waar Molly ons dingen heeft laten zien. Het was erg leuk en Molly (20 jaar) kon ons veel vertellen omdat zij hier al vijf weken is.
Vanavond gaan wij naar de vrijwilligersavond van Projects Abroad waar we andere vrijwilligers zullen ontmoeten en we krijgen dance and drum lessons. Ik ben benieuwd!!
Ook voeg ik foto's toe om mijn verhaal wat duidelijker te maken! Ik heb geen foto's gemaakt bij het Lepra kamp, maar dit zal ik een volgende keer doen! Liefs van hier xxxx
Na het eten hebben we met de kinderen gespeeld en ik heb hen geholpen met huiswerk maken. De kinderen moeten ook op de primary school hun eigen boeken meenemen en hebben voor elk vak een andere leraar. Het is leuk om vragen te stellen over de verschillen tussen Nederland en Ghana. Ik was erg moe en om 21 uur zijn we gaan slapen.
Vanochtend ben ik samen met Janita, Enoch (van Projects Abroad) en Molly (een vrijwilligster uit de VS) naar het Lepra kamp gegaan om wonden te verzorgen. De mensen in dit kamp hadden in het verleden Lepra maar zijn inmiddels genezen. Zij wonen in dit kamp met hun families. Hier aangekomen hebben wij met zijn vieren eerst de verbandmaterialen klaargemaakt. Van rollen met watten hebben wij wattenbolletjes gedraaid. Van een rol met gaas hebben wij gaasjes geknipt voor op de wond.
In dit kamp, want zo wordt het genoemd, hebben wij de wonden van mensen behandeld en opnieuw verbonden. Ik had mij deze wonden erger voorgesteld, maar de grootte van de wonden heb ik al eerder gezien in NL tijdens stage en werk. De meeste wonden zaten op het scheenbeen/voet. Bij een man zat de wond in z'n hals en het zag er heel raar uit. Voor de verpleegkundigen onder jullie: het zag eruit als een stoma-roosje.
We hebben de wonden schoongemaakt met watjes met daarover een soort nacl (ze noemen het anders hier, maar ik heb de naam niet onthouden). Vervolgens werd er een gaasje op gedaan (doordrengt en uitgeknepen) met een soort jodium (ook een andere naam). Vervolgens werd er een schoon gaasje over gedaan en verbonden met verband. Dit schoonmaken en opnieuw verbinden wordt twee keer per week gedaan door vrijwilligers van Projects Abroad. Eigenlijk moet dit elke dag gebeuren maar er zijn niet genoeg mensen die dit kunnen doen.
Ik zag ontzettend veel nestjes met kleine kittens. Het was erg moeilijk om deze kittens niet aan te halen maar ik kon mij beheersen haha! Ik wil namelijk niet het risico lopen om rabiës te krijgen. Deze ziekte kan je krijgen wanneer honden of katten je bijten of krabben.
Na dit kamp gingen we naar een ander kamp, waar ook mensen zitten die genezen zijn van Lepra. Het verschil is dat de mensen in dit kamp individueel zijn en in het eerste kamp zitten families. Hier hebben we op dezelfde manier wonden verbonden. Daarnaast heb ik bij een aantal mensen de bloedsuikerspiegel gecontroleerd, want er waren een aantal mensen met diabetes. Ze gebruiken hier hetzelfde kleine meetapparaatje als in NL, toeval! Janita heeft bij een aantal mensen de bloeddruk gemeten.
Van Enoch kregen we bofrut, welke hij langs de weg kocht. Deze typische Ghanese snacks lijken erg op de oliebollen van NL. Mmmmm
Toen we klaar waren zijn Molly, Janita en ik met de taxi naar het stadje gegaan waar Molly ons dingen heeft laten zien. Het was erg leuk en Molly (20 jaar) kon ons veel vertellen omdat zij hier al vijf weken is.
Vanavond gaan wij naar de vrijwilligersavond van Projects Abroad waar we andere vrijwilligers zullen ontmoeten en we krijgen dance and drum lessons. Ik ben benieuwd!!
Ook voeg ik foto's toe om mijn verhaal wat duidelijker te maken! Ik heb geen foto's gemaakt bij het Lepra kamp, maar dit zal ik een volgende keer doen! Liefs van hier xxxx
Je maakt heel wat mee. En wat leuk dat je al dingen mag doen in het ziekenhuis.
Lees dat het eten nu lekker was.
Gelukkig maar!
Liefs Heleen.
Boeiend weer....
Vorig jaar in Griekenland zijn wij nog op Spinolonga (voormalig Leprozeneiland) geweest.
Fijne avond vanavond met de andere vrijwilligers.
xx
Ik heb je reisblog bij mijn favorieten gezet en neem elke dag een kijkje. Wat schrijf je lekker uitgebreide verhalen, over dit mooie avontuur. Knap hoor, dat je daar de puf voor hebt, met al die nieuwe indrukken. Ik steek er veel van op, over het verplegersvak.
Ik wed dat de acht weken om zullen vliegen en dat Ghana een bijzondere plek in je hart krijgt.
Toitoitoi!
Net oma Ellenbroek gesproken. Gisteren heb ik oma een eerste set printjes gebracht van jouw verhalen. Oma vindt de verhalen ook fantastisch en groet jou bij deze.