Tweede dag op de delivery ward

Gisteravond was mijn eerste Projects abroad-avond at the office. Elke week organiseren de medewerkers van Projects Abroad een leuke avond voor vrijwilligers. Voor deze avond kregen wij jamchips (soort aardappels/frietjes), salade en vis. Er was tijdens de vrijwilligersavond een dance and drum-lesson. Molly, Linda, Janita en ik waren daar en ook ontmoetten wij een nieuw meisje. Zij heet Elaine, 24 jaar en zij komt uit Engeland. Een man leerde ons eerst een bepaald ritme te spelen op de djembee. Ook leerde hij ons een liedje 'sabo-sa, sabo-sa,  sabo-ikinikini-atjuuni sabosa'. Daarna leerde hij ons de bijhorende dans wat heel ingewikkeld was. Het was een gezellige avond met die meiden en met de medewerkers van Projects Abroad. Ook zeer goed voor mijn Engels. Ik denk dat deze zeker beter wordt hier!!

Vandaag was weer een dag in het Cape Coast Teaching Hospital op de delivery suite. Samen met Janita en Linda heb ik geassisteerd bij het hechten van een pas bevallen moeder. Ik hield de zaklamp erbij en ik zorgde voor de baby. De baby lag op een tafel met een warmte lamp erboven maar huilde steeds. Ik besloot de baby op te pakken en toen viel hij in slaap. Ook heb ik nog een moeder ontlast door haar baby vast te houden. Op deze manier had zij even tijd om te eten.

Ook lag er een meisje op de delivery suite van 15 jaar. Het was haar eerste bevalling. In de ward tegenover de delivery suite is een pharmacy. Hier moest ik een aantal medicijnen ophalen voor haar. Samen met Linda en Janita heb ik geassisteerd bij de bevalling. Het kindje is gehaald met een vacuümpomp en ook was er een knip nodig. De baby is een jongen en was maar 5 pond. Ik heb de verpleegkundige geholpen met het wegen en meten van de baby.

Daarnaast hebben wij, als vrijwilligers, gekeken bij een andere bevalling. Deze bevalling was heel snel en ging makkelijk. Deze baby was een meisje. Op deze afdeling komen vrouwen (soms meisjes) in de leeftijd van 12 tot 42 jaar om te bevallen. De patiënten worden bijgehouden in een boek waar per datum opgeschreven wordt welke vrouwen er op deze afdeling liggen, hoe oud zij zijn, hoe lang zij zwanger zijn en de hoeveelste bevalling dit gaat zijn. Ook staat er in beschreven hoeveel babies er per dag geboren worden en hoeveel daarvan sterven. Ik heb de maand oktober teruggelezen in dit boek en er staat geen één sterfgeval gemeld, gelukkig!

Aan het eind van mijn shift was er nog een meisje van 15 jaar. Zij was 26 weken zwanger en de baby lag in een stuit. De voetjes waren al zichtbaar en de baby moest gehaald worden. Echter deed geen enkele verpleegkundige of verloskundige iets. Ik dacht dat de baby het niet zou overleven. De moeder werd ook niet naar het theater gebracht waar keizersnedes plaats vinden, heel anders dan in NL! Toen het kindje uiteindelijk geboren was leek het levenloos, maar toch bleek het zachtjes te ademen. De baby werd meegenomen naar een andere kamer waar een warmtelamp is en daar werd het kindje onder gelegd. De verpleegkundige haalde het slijm uit het mondje en neusje met behulp van uitzuighulpmiddeltje. Vervolgens liet de verpleegkundige de baby daar gewoon liggen en ging weg. Ik bleef er bij en vond het heel raar dat niemand iets deed. Na een kwartier kwam de verpleegkundige terug om te kijken hoe het ging en hield zij de baby op de kop en schudde haar door elkaar. Het kleine meisje moest naar de NICU (neonatologie intensive care unit) worden gebracht. Linda, Janita en ik gingen mee om het kindje weg te brengen. De baby woog 1.1 kilo en de lengte was 36 cm.

Vandaag was dus een drukke dag op de delivery suite. Vandaag heb ik 4 "gewone" bevallingen gezien en 1 waarvan de baby in een stuit lag. Heel indrukwekkend om dit allemaal te zien! Zo bijzonder!!

Het weer vandaag in Cape Coast was verschrikkelijk; regen, regen, regen en veel erger dan in NL. Onze regenton, waaruit Janita en ik water gebruiken om te douchen, was bijna leeg. Onze gastmoeder heeft deze regenton in de regen gezet en nu is hij weer tot de nok toe vol. Daarnaast hebben we vandaag geen electriciteit. Vannacht heeft iemand de stroomkabel doorgeknipt waardoor het hele buurtje zonder stroom zit... too bad!

Op woensdag is eigenlijk altijd een soccer middag waar vrijwilligers van Projects abroad aan mee doen. In verband met het slechte weer is in overleg met de vrijwilligers besloten om het niet door te laten gaan. In plaats daarvan hebben Janita en ik een powernap genomen want we waren zo moe!

We hebben de hele dag geen stroom gehad omdat afgelopen nacht iemand de stroomkabel doorgeknipt heeft. De gastmoeder denkt dat iemand dat heeft gedaan die wilde inbreken. Zij vertelde dat zij de hele nacht geen oog dicht heeft gedaan. Gelukkig zijn wij en onze spullen veilig hier want elke deur kan op slot. De deur van onze kamer ook en dat doen wij overdag en s nachts altijd! De kabel is inmiddels nog niet gedaan en wij hopen dat er morgen een monteur komt. Nu leven wij met een zaklamp, echt behelpen!

Vanavond kregen we rijst met een groenteprutje te eten. Ik heb geen idee hoe ze dit noemen. Daarnaast mochten we babu (?) proberen maar dit was heel vies, vond ik! De oudste van de drie kinderen in dit gastgezin zei dat het zijn lievelingseten is. Ieeee

Net hebben we gespeeld met de kinderen van het gastgezin. We speelden een soort ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en ienemienemutte. Nu is het kwart voor 8 s avonds en ik ben zo moe! Morgen weer een dag naar het Lepra kamp. Ik vind het superleuk om elke keer berichtjes en reacties van jullie te krijgen. Heel erg bedankt en blijf vooral doorgaan! Dikke knuf van mij xxx