De vijfde week

Maandag zouden Samantha, Katharina, Janita en ik helpen in het stadion bij een sporttoernooi van 16 schoolteams uit Cape Coast. Dit had de hostmoeder van Samantha en Katharina gevraagd, zij is namelijk het hoofd van een van de scholen. Om 8.00 uur s ochtends waren wij klaar voor vertrek. Toen kregen wij een berichtje van Katharina dat er iets niet goed was gegaan en dat we nog niet moesten vertrekken. Tijdens het wachten kwam Grant (de baas van Projects Abroad Cape Coast) ineens bij ons. Hij kwam even om te kijken hoe het gaat met de gastmoeder etc. Hij vroeg wat wij thuis deden en waarom wij niet in het ziekenhuis waren. Wij legden hem de situatie uit en Grant ging de hostmoeder van Samantha en Katharina bellen. Toen kregen wij, eerder dan S+K zelf, de mededeling dat het stadion overboekt was en dat de sporttoernooien deze week niet door gingen. Dit kan allemaal in Afrika! In Nederland staan zulk soort dingen al maanden van te voren gepland en vast...

Toen besloten wij met zijn vieren af te spreken bij Oasis Beach Resort. Wij gingen ons voorbereiden op de voorlichting die wij dinsdag zouden gaan geven. Wij hebben informatie opgezocht over soa's, tienerzwangerschappen en de menstruatie. Dit alles in het Engels. Toen wij hiermee klaar waren kregen wij de tweede teleurstelling van de dag: een appje van Enoch dat de voorlichtingen op de scholen nu niet door gaan. Dit komt omdat de roosters van de kinderen op school op dit moment te vol gepland zijn. Heel jammer! Ik hoop dat dit nog een andere keer gaat plaatsvinden tijdens mijn verblijf in Ghana.

Omdat wij toch in town waren heb ik meteen stof gekocht. Hiervan wil ik een jurk laten maken. Ik ben benieuwd!

Dinsdag gingen Janita, Julian, Hannah en ik met Enoch mee naar de leprakampen. Ook was er weer een nieuwe vrijwilligster: Becca, 21 jaar uit Amerika, Maryland. Becca is bijna klaar met haar bachelor Public Health. Zij is hier voor een maand en zij doet vrijwilligerswerk als stage voor haar studie. Het was de eerste keer voor Beccy, Julian en Hannah. Net als vorige week deden Janita en ik eerst voor hoe de wonden verzorgd moeten worden. Beccy, Julian en Hannah hadden dit gelukkig al snel onder de knie. In de leprakampen hebben wij de wonden verzorgd, bloeddruk en bloedsuiker gemeten. Het was leuk om te doen!

Wat erg toevallig is, is dat Beccy op 30 november dezelfde vlucht neemt als ik naar Londen. Ondanks dat wij door iemand van Projects Abroad naar het vliegveld worden gebracht, is het wel heel fijn dat wij daar samen kunnen wachten. Omdat wij pas om 23 uur vliegen moeten we nog erg lang wachten. Nu zijn we dan in ieder geval samen. Toeval!

Na de medical outreach ben ik naar Lydia geweest. Zij heeft een shop dichtbij ons huis. Lydia had Janita en mij al eens aangesproken en aangeboden om een jurk of iets dergelijks te maken. Ik ben, met mijn stof, naar haar toe gegaan. Lydia heeft mijn maten opgenomen en ik heb het model jurkje laten zien. Lydia vraagt 22 cedi voor het maken van een jurk. De stof kostte 28 cedi, dus voor 50 cedi = +/- 10 Euro heb ik een op maat gemaakte jurk. Wauw!

's Avonds hadden wij de vrijwilligersavond. Het thema van deze week was: gamenight. We hebben Ludu en een ander Afrikaans spel gespeeld. Het was weer erg leuk om te doen.

Woensdag was ik weer op de paediatrics. Er was een presentatie over huidaandoeningen en de behandeling daarvan bij kinderen. Deze presentatie werd gegeven door een werknemer van de producent van deze middelen, zoals zinkzalf. Hij bracht een paar dozen met potjes creme en zalf mee, met als doel natuurlijk dat de afdeling meer gaat bestellen. Het was een interessante presentatie. Deze presentatie was eigenlijk voor artsen, maar omdat het op de paediatrics gegeven werd schoven wij gewoon aan. Aan het eind van de presentatie werd de lunch voor artsen uitgedeeld. Een gelukje; wij kregen ook! Het was cake, kip en meatpie.

Ik heb veel geobserveerd en meegekeken. Daarnaast heb ik voor de vondeling gezorgd. De verpleegkundigen hebben hem een naam gegeven: Kweku. In Ghana is het erg belangrijk om te weten op welke dag je geboren bent. Kweku is op een woensdag gevonden en naar het Cape Coast Teaching Hospital gebracht. Omdat er verder geen andere informatie bekend is over hem, hebben de verpleegkundigen de baby Kweku genoemd. Zie ook de foto's voor een overzicht van de namen per dag.

Samen met Katharina heb ik geprobeerd Kweku te voeren. Dit ging echter heel moeizaam. Er is namelijk geen flesje waarin wij de melk kunnen doen, maar we moeten hem voeren met een lepel. Dit gaat heel moeilijk, kost veel tijd en daardoor wordt Kweku erg moe. Ook zijn wij weer met hem naar de fysio geweest. De fysiotherapeute zei dat wij hem regelmatig op onze rug moeten dragen, zoals Afrikaanse vrouwen ook doen. Zij heeft ons voorgedaan hoe we dit moeten doen. De rest van de dag hebben Katharina, Samantha en ik om beurten Kweku op onze rug gedragen. Wij moeten dit doen zodat de beentjes van Kweku gespreid zijn, wat volgens de therapeute goed is voor zijn heupjes.

Aan het eind van de middag ben ik voor de eerste keer mee gegaan naar het lees- en voetbalproject. Dit is elke woensdagmiddag voor kinderen. De vrijwilligers gaan eerst minimaal een half uur lezen met de kinderen en daarna wordt er gevoetbald. De meeste kinderen die hier bij aanwezig zijn gaan niet naar school en kunnen hierdoor nog niet zo goed lezen. Met dit project wordt geprobeerd de kinderen te ontwikkelen en daarna te "belonen" met voetbal. De afgelopen weken was ik telkens te moe van alle indrukken van het ziekenhuis e.d. en besloot ik thuis te blijven. Woensdag was ik niet zo moe, dus besloot ik mee te gaan.

Eerst gingen wij in groepjes lezen. Ik had een groepje van ongeveer 15 kinderen. Zij waren rond de tien jaar. Ik liet de kinderen allemaal een boek pakken uit de kist. Daarna ben ik alle kinderen langs gegaan en heb ik hen elk minimaal een bladzijde laten lezen. Wanneer het lezen goed ging, ging ik naar het volgende kind. Wanneer een kind hulp nodig had, hielp ik hem/haar met het uitspreken van het moeilijkere woord. Aan de kinderen die nog niet zo goed konden lezen, besteedde ik meer aandacht dan aan de kinderen die heel goed konden lezen. Het was interessant en leuk om iets "goeds" te doen wat bijdraagt aan de ontwikkeling van deze kinderen.

Na het lezen gingen alle jongens voetballen. De vrijwilligers  (Julian, Janita, Katharina, Samantha, Becca en Hannah) deden mee. Emma en ik besloten met de meisjes te gaan spelen. Er was een springtouw dus we gingen touwtje springen met de meiden. Dit was erg leuk. Daarna heb ik ook nog met een paar meisjes andere spelletjes gedaan. Ik kende deze spelletjes al van mijn eigen gastgezin, Nana en Araba spelen dat met mij. Het heet "Baby-Lawyer-Moslim-Church" en "Coke and fanta". Deze spelletjes speel je met de handen (door te tellen, net als ienemienemutte).

Ook hebben wij nog wat foto's gemaakt. Wanneer we een foto wilden maken doken de kinderen haast bovenop ons. De kinderen zijn zo blij dat wij komen om hen te leren lezen en met hen te spelen. Zo leuk! Ik ga volgende week zeker weer mee!

Gisteren was weer een dag op de paediatrics. Deze dag begon met een presentatie waarin verschillende casussen gepresenteerd en besproken werden. Dit was interessant. Aansluitend was er een presentatie voor ouders over handhygiëne. Dit omdat veel kinderen onder de vijf jaar overlijden door infecties die voorkomen kunnen worden door goede handhygiëne. Alle ouders die op de afdeling waren, waren aanwezig bij deze presentatie. Ook werd er geoefend met handen wassen. Deze presentatie werd gegeven door twee verpleegkundigen en door iemand van Lifebuoy. Ik vond het erg goed dat deze presentatie gegeven werd, want goede handhygiëne is erg belangrijk. Ik heb de presentatie ook bijgewoond.

Daarna zijn Janita en ik met Kweku naar de fysiotherapie geweest. In dit ziekenhuis heb je geen afspraak, maar kom je wanneer je wilt. Diegene die het eerst komt, is het eerst aan de beurt. Het duurde even voordat Kweku aan de beurt was, maar het is ook interessant om mee te kijken met andere baby's. Wij mogen namelijk wel in de ruimte wachten waar de fysiotherapie voor baby's en kleine kinderen gegeven wordt. Ook hebben wij hem nog gevoerd, wat tijdrovend en heel vermoeiend is.

Bij thuiskomst hebben Janita en ik onze was gedaan. We hebben waspoeder gekocht. Dit ruikt veel lekkerder dan de zeep die wij eerder gebruikten. Ook werd de was hier veel schoner door hihi.
 
's Avonds hebben wij met alle vrijwilligers bij Oasis Beach Resort afgesproken. Het was namelijk Emma's laatste dag. Na vier weken zit haar periode van vrijwilligerswerk er op. We hebben gezellig gegeten met zijn allen.

Ook heb ik een doel gevonden voor de meegebrachte flesjes, kleertjes en slabbetjes. Deze heb ik aan Shadee gegeven. Zij was een paar jaar geleden vrijwilligster, maar heeft nu in Ghana een schooltje opgezet. Deze heeft ze opgezet met haar eigen organisatie. Hierbij zamelt zij ook kleding e.d. in. Shadee heb ik ontmoet bij Oasis Beach Resort. Ook had ik via Linda en Molly al eerder van haar gehoord. Ik heb besloten haar te helpen. In het ziekenhuis (NICU) zag ik al kasten vol kleding en op de kinderafdeling dragen de kinderen kleding van thuis. Helaas heb ik geen jongens kleding. Wel heb ik een knuffeltje en een paar slabbetjes uitgekozen, deze heb ik gegeven aan Kweku. Hier is bij hem ook echt behoefte aan en de verpleegkundigen waren erg blij en zeiden: God bless you!

Shadee was ontzettend blij met de tas vol kleertjes, flesjes en slabbetjes. Zij kan deze erg goed gebruiken. Ook heeft Shadee een website. Deze is: https://www.ayduk.co.uk/ mooi doel dus!

Bij Oasis heb ik haar de kleertjes gegeven. Shadee vroeg mij of ik mee wil om de kleertjes zelf te brengen. Natuurlijk wil ik dit! Dan kan ik met eigen ogen zien waar het naar toe gaat en kan ik haar schooltje en project zien. We hebben afgesproken dat we nog even overleggen wanneer ik met haar mee ga, waarschijnlijk volgende week!

Vanochtend hebben Samantha en ik John begeleid in het ziekenhuis. Dit is de man uit het (voormalige) leprakamp met de wond in zijn hals. Er was blijkbaar veel miscommunicatie. Wel is zijn bloeddruk en bloedsuiker gemeten. Echter is hier niks mee gedaan. John moet maandag terugkomen. Het is zo chaotisch in het ziekenhuis, dat wij als niet-Afrikanen zo gefrustreerd worden. Hopelijk is er maandag meer duidelijkheid. Dit lange wachten, zonder resultaat is namelijk erg vervelend.

Daarna ben ik met Katharina en Kweku naar de fysiotherapie geweest en hebben wij Kweku gevoerd. We merken dat hij steeds sterker wordt en dat er wel vooruitgang is, gelukkig!

Vanmiddag ben ik naar Lydia geweest. Mijn jurk is bijna af. Ik heb hem even gepast en hij is zo mooi! Ik ben er nu al heel blij mee. Maandag is de jurk helemaal af en dan kan ik hem ophalen, yes!

Nu zitten Janita, Samantha, Katharina en ik in de airconditioningbus naar Kumasi. Wij gaan ons weekend hier besteden en hebben er erg veel zin in! Het is minimaal vier uur rijden..  De rit begon met een gebed. De man die sprak zei: "Leef alsof elke dag jouw laatste dag kan zijn" en "Wees voorbereid dat je morgen dood kan gaan". Daarna volgde er een gebed in Fanti. Bijzonder om mee te maken...

Afrika/Ghana is erg lang wachten. De quote: "wij hebben de klok en hier hebben ze de tijd" klopt heel erg. Soms is dit frustrerend, maar thats the way it is.

De tijd vliegt nu ontzettend hard, omdat ik over de helft ben. Gelukkig heb ik het goed naar mijn zin en zijn de andere vrijwilligers heel leuk en gezellig. Iedereen bedankt voor de lieve berichtjes en reacties op mijn blog, fb en insta!

Liefs van mij xxx