De zesde week

Maandag was ik weer op de paediatrics. Ik heb eerst even een rondje gemaakt over de afdeling en gekeken + gelezen welke kinderen er allemaal lagen. Ook heb ik bij Kweku gekeken, hij lag lekker te slapen.

Toen zijn Samantha en ik met John meegeweest naar de ENT (KNO-arts). We moesten ontzettend lang wachten. Na twee uur wachten besloot Samantha om weer terug naar de afdeling te gaan. Niemand van de andere vrijwilligers reageerde, dus ik besloot om bij John te blijven. Na nog eens anderhalf uur gewacht te hebben heb ik een verpleegkundige aangesproken. Zij zei dat wij de volgende waren. Eenmaal binnen bij de KNO-arts ging zij in de mond van John kijken. Zij liet mij zien dat er iets ongewoons in zijn mond zit, bij zijn tonsillen. De arts vertelde dat zij denkt dat de tumor van binnenuit nu naar buiten groeit.

Om te bepalen of de tumor goed- of kwaadaardig is, zal er een biopsie worden genomen van de tumor in de mond/keel van John en niet van het gezwel aan zijn hals. Omdat uit bloedonderzoek naar voren kwam dat John bloedarmoede heeft, is er maandag gestart met ijzermedicatie. Deze medicatie moet ervoor zorgen dat het ijzergehalte in het bloed weer stijgt. Hierdoor zal John sterk genoeg worden om de operatie te ondergaan. De biopsie zal namelijk onder algehele narcose gedaan worden en daarom wordt er nu gesproken van een operatie.

Ook heb ik met de arts gesproken over de kosten van deze ingreep. De biopsie zal 250 cedi (=+/- €50) kosten. Wanneer de tumor kwaadaardig (= kanker) blijkt, heeft John radio-/chemotherapie nodig. Dit kost minimaal 6000 cedi (=+/- €1250 euro). De zorgverzekering dekt deze kosten niet. Ik heb mij ontzettend verbaasd over het feit dat de zorgverzekering kosten voor behandeling van o.a. kanker niet vergoedt. Dit is een ziekte welke een patiënt, over het algemeen, niet kan voorkomen.

De arts vertelde dat er snel gehandeld moet worden omdat de tumor groeit. Wanneer de tumor nog groter wordt kan dit belemmerend zijn voor o.a. de ademhaling.

De biopsie is nu gepland voor 28 november. Daarvoor moet John nog naar de anesthesioloog om de operatie voor te bespreken.

Uiteindelijk sloot Katherina aan bij het bezoek aan de KNO-arts. Ik besloot ook te blijven omdat het net interessant werd. Samen hebben wij ontzettend veel vragen gesteld om de situatie en de behandeling duidelijk te krijgen. Het was een nuttige dag met veel nieuwe ontwikkelingen omtrent John.

De arts wilde maandag ook een sputumtest laten doen. Hiermee wil zij uitsluiten dat John tuberculose heeft. John moest wat sputum in een potje achterlaten bij het laboratorium en een uur later nog eens.

Toen Katharina, John en ik klaar waren met de verschillende bezoeken was onze dienst ook al afgelopen. Ik ben naar huis gegaan en heb mijn jurk bij Lydia opgehaald. Ik ben ontzettend blij met het resultaat. Als bedankje heb ik, naast het geld, een flesje parfum gegeven. Lydia was hier ontzettend blij mee en gaf mij een kus en knuffel om te bedanken. Lief!

's Avonds was er weer een medische meeting met Enoch bij het kantoor van Projects Abroad Cape Coast. Alleen Katharina, Janita, Samantha en ik waren aanwezig. We hebben een hele tijd over de situatie van John gediscussieerd. We kwamen tot de conclusie dat alle onderzoeken en bezoeken aan artsen niet nuttig zijn, wanneer er geen geld is voor de behandeling. Het zou heel vervelend zijn als wij tegen John zeggen: "Jij hebt kanker, de behandeling is veel te duur dus je gaat dood". Want John gaat dood wanneer er niks gebeurt. Enoch zei dat hij met Grant en de "hogere bazen" van Projects Abroad gaat praten over een oplossing. Ook gaat hij naar de familie van John om te bekijken of zij ook geld kunnen inleggen.

This case is nog niet gesloten. We vinden het allemaal best een lastige situatie. We willen John heel graag helpen, maar de behandeling is zo ontzettend duur. En daarbij te bedenken dat John één van de zoveel mensen is met dit soort problemen. Ik ben heel benieuwd hoe dit verhaal verder gaat.

Ook hebben wij ons voorbereid op dinsdag. Dinsdag gingen we namelijk naar een school om seksuele voorlichting te geven. Samen met Enoch hebben we besproken hoe we dit gaan aanpakken en wat we gaan vertellen.

Dinsdag gingen Katharina, Samantha, Janita en ik met Enoch mee naar de leprakampen. We hebben weer wonden verzorgd, bloeddruk en bloedsuiker gemeten. Ook heb ik een malariatest gedaan bij een meisje. De uitslag was gelukkig negatief (= geen malaria). Daarna zijn we naar een school geweest. We gingen naar de Methodist School dichtbij de zee. De mensen/kinderen die dichtbij de zee wonen en dus grotendeels naar deze school gaan, zijn vaak de armere kinderen van Cape Coast. Onder het armere gedeelte van Cape Coast komen tienerzwangerschappen nog vaker voor dan in de rest van Cape Coast. Erg belangrijk dus om hier aandacht aan te besteden.

 Enochs vrouw werkt op deze school en zij had geregeld dat wij hier seksuele voorlichting konden geven. Voor een groep van 50 scholieren in de leeftijd van 12 tot 20 jaar hielden wij onze seksuele voorlichting. Toen wij ons voorstelden gingen alle scholieren staan. We maakten de voorlichting over soa's en tienerzwangerschappen en interactief door tussendoor vragen te stellen aan de scholieren. Er werd geklapt wanneer een scholier een (goed) antwoord gaf. Soms moest Enoch of een leraar even helpen met vertalen. Niet alle scholieren spreken even goed Engels. Het was een prettige voorlichting en ik denk echt dat de scholieren wat geleerd hebben. Sommige scholieren schreven zelfs mee tijdens de voorlichting. Eigenlijk wilden wij hierna de meisjes apart nemen om hen nog wat dingen te vertellen over de menstruatie. Echter hadden wij niet genoeg tijd, dus zullen we op een ander moment verder gaan.

Deze voorliching was voor ons als vrijwilligers ook erg leerzaam. We moesten namelijk in het Engels een voorlichting geven over soa's en tienerzwangerschappen. Wij hadden allemaal nog nooit een voorlichting aan zo'n grote groep gegeven. Daarnaast hadden wij nog nooit voor een groep in het Engels gesproken en ook niet over soa's en tienerzwangerschappen. Het was spannend maar ook erg leuk om te doen. Na de voorlichting hebben wij met de groep scholieren een groepsfoto gemaakt en veel van hen kwamen nog naar mij toe om te bedanken en een hand of knuffel te geven. Lief!

Daarna zijn Janita en ik met een meisje meegeweest naar het Diagnostic Centre. Dit centrum zit tegenover het ziekenhuis. Het meisje, Sara, is 12 jaar en heeft ernstige nierproblemen. Haar pic-lijn was verschoven waardoor zij al een aantal dagen niet gedialiseerd was. Dit was ook te zien aan haar oedemaeuze benen/voeten. Daarnaast had Sara ook moeite met ademhalen. Wij gingen naar het centrum met haar om een nieuwe pic-lijn te laten zetten. In dit centrum is aparatuur aanwezig, dat door middel van een scan gekeken kan worden waar de pic-lijn nu zit en waar de nieuwe lijn geplaatst moet worden. Tijdens het wachten werd Sara's moeder helemaal overstuur en begon hard te huilen. Het plaaten van een pic-lijn en de dialysebehandelingen zijn erg duur. Een pic-lijn zetten kost 500 cedi (= +/- €100) en een dialysebehandeling kost 190 cedi (= +/- €38). Sara's moeder, en eigenlijk de gemiddelde ouder hier in Afrika, heeft het geld hier niet voor. Sara's moeder weet dat geen geld = geen behandeling, geen behandeling = dood gaan. Zij weet dus dat wanneer er niks gebeurt, haar dochter zal overlijden.

Ook heb ik een verpleegkundige gevraagd hoe het zit met donornieren. Zij vertelde dat hier in Ghana, Afrika, nauwelijks gedoneerd wordt. Hierdoor zijn er geen donornieren beschikbaar. Ook vertelde ze dat Sara's moeder het lichamelijk niet aan kan om een nier te doneren aan haar dochter. Heel verdrietig!

Uiteindelijk is het vervangen van de pic-lijn niet doorgegaan woensdag. Omdat Sara moeite had met ademhalen, weigerde zij om op de behandeltafel te gaan liggen. Omdat zij niet wilde gaan liggen, wilden de arts en verpleegkundigen dat er een anesthesioloog kwam om haar onder narcose te brengen. Deze werd gebeld maar kon echter niet komen. De reden hiervan is mij onduidelijk. Het vervangen van de pic-lijn werd uitgesteld.

Janita en ik hebben het er nog over gehad om geld te doneren. Echter zal dit geen zoden aan de dijk zetten. Dit meisje zal namelijk voor de rest van haar leven nierdialyse nodig hebben om in leven te blijven. De andere optie is een donornier. Deze optie is hier in Ghana bijna onmogelijk. Wanneer wij geld zouden doneren zou Sara misschien een nieuwe pic-lijn en een aantal dialysebehandelingen kunnen krijgen. Hierdoor zouden wij haar dood iets uit kunnen stellen, maar ze zal altijd behandelingen nodig hebben. We moesten wel even slikken toen we dit beseften, maar Sara heeft in deze omstandigheden geen kans. De behandelingen zijn te duur en worden niet vergoed door de verzekering, helaas.

Toen we weer terugkwamen op de afdeling heb ik even met een meisje gespeeld. Dit meisje was 7 jaar en had haar hele been in het gips. Ze is verder niet ziek, zoals de meeste andere kinderen. Dit meisje verveelde zich erg en riep mij al de hele dag als ik langs liep "bruunie, bruunie, bruunie" en dan zwaaide ze. Ik besloot om naar haar toe te gaan. Samen hebben we coke en fanta gespeeld. Een spelletje dat ik ook regelmatig met de kinderen in mijn gastgezin doe. Het meisje was helemaal blij! Zo leuk!

Daarna zijn Janita en ik met Kweku naar de fysiotherapie geweest. Hij ontwikkeld zich goed en het is heel grappig om het verschil tussen nu en twee weken geleden te zien. De fysiotherapeute is ook erg tevreden! Top!

Aan het eind van de middag ging ik weer naar het lees- en voetbalproject. Vandaag gingen Linda, Samantha, Becca, Julian, Hannah, Alyssa en ik. Alyssa is nieuw. Terwijl de andere vrijwilligers gingen voetballen met de jongens, ging ik met de meisjes spelen en volleyballen. Op een gegeven moment kwam Eric naar mij toe. Hij vertelde dat een meisje naar hem toe gekomen was met een vraag over de menstruatie. Hij vond dat ik beter antwoord kon geven op haar vraag dan hij. Het meisje zei: "Mijn menstruatie duurt 5 dagen, maar die van mijn vriendin vier dagen, is dit verkeerd?". Ik heb uitgelegd dat elk lichaam anders is en dat het normaal is dat een menstruatie tussen de ... en ... dagen duurt. Het meisje (Ruby, 17 jaar) was gerustgesteld. Ook heb ik haar nog verteld dat je bijv. paracetamol kan nemen wanneer je erge buikpijn hebt.

Volgende week gaan we alle meisjes bij elkaar roepen en gaan wij als vrijwilligers dit onderwerp met hen bespreken. In Ghana/Afrika is het een soort taboe om hierover met o.a. je ouders te praten. Toch is het erg belangrijk om te weten wat de menstruatie inhoudt en wat je kan/moet doen. Interessant! Het was weer een leuke middag!

Gisteren ben ik met Shadee meegeweest naar haar project. Shadee was in 2012 vrijwilliger met, dezelfde organisatie als ik nu, Projects Abroad. Toen zij terug kwam in Nederland besefte zij dat ze meer wilde en kon doen. Shadee besloot terug te komen naar Ghana. Hier heeft zij een school opgezet in een afgelegen dorpje. Dit dorpje heeft 250 inwoners. De kinderen moeten naar school in een ander dorpje, dit dorpje is op meer dan een uur loopafstand. Omdat de kinderen zo ver moeten lopen, besluiten vooral de kleinsten niet te gaan. Shadee heeft in dit dorpje een school opgezet met op dit moment een nursery en kindergarten. Op dit moment zitten er 25 kinderen in de leeftijd van twee tot zeven jaar op school. Shadee wil graag groeien zodat deze kinderen, wanneer zij ouder geworden zijn dan zever jaar, hier kunnen blijven.

Shadee betaalt dit project geheel vanuit sponsoren en fundraising-projecten. Echter gaat er meer geld uit, dan dat er binnenkomt. Shadee wil namelijk de kinderen minimaal één keer per dag een warme voedzame maaltijd geven. Zij twijfelt of de kinderen thuis (genoeg) te eten krijgen. Daarnaast zorgt honger er ook voor dat kinderen niet genoeg aandacht hebben in de klas.

Om het eten, de ontwikkeling van de school, lesmaterialen en het loon van de twee leerkrachten te betalen, is er meer geld nodig. Al het geld dat Shadee krijgt, gaat naar het project. Het is dus zeker een goed doel om te sponsoren!

Gisteren ben ik dus met Shadee meegeweest naar haar school. Ik heb toegekeken hoe de leerkracht les gaf. Ook bijzonder aan deze school is dat geweld niet is toegestaan. Een leerkracht mag een leerling dus niet slaan, wat in de rest van Ghana/Afrika heel normaal is. Daarna heb ik geholpen met het koken van de warme maaltijd voor de kinderen. Ook ben ik samen met Shadee naar vijf moeders in het dorpje geweest welke een baby hebben. Mijn meegebrachte kleertjes en nog andere spulletjes van Shadee hebben wij onder deze moeders verdeeld. Ze waren erg blij en zeiden steeds: "God bless you!".

Daarna hebben we de handen gewassen van de kinderen en hen laten eten. Ik heb een aantal kleinere kindjes geholpen met eten. Ook kwamen er twee vrouwen om te solliciteren voor de baan als juf. De juf van de nursery is vorige week plots gestopt. De leerkracht van de kindergarten geeft nu tijdelijk les aan alle kinderen. Het was erg interessant om zo'n 'sollicitatiegesprek' bij te wonen. Daarna hebben we nog een groepsfoto gemaakt en zijn we weer teruggegaan. Het was ontzettend interessant en bijzonder om dit schooltje te zien. De kinderen zijn zo blij en de andere mensen uit het dorp ook. Shadee geeft hiermee kinderen echt een kans. Een kans op een toekomst! Zo mooi! Ik ben heel blij dat Shadee mij mee gevraagd had, want zo heb ik een stukje echt Afrika gezien!

Toen ik terug kwam vertelde Janita de update van Sara, het meisje met de nierinsufficiëntie. Janita had met een dokter gesproken en de dokter vertelde dat het hele plan gecancelled is. Zij gaan Sara niet meer helpen, omdat er geen geld is. Sara's lijn is gisteren verwijderd en zij is naar huis gestuurd. Naar huis gestuurd om te sterven....

Gisteravond hadden Janita en ik met Katharina, Becca en Alyssa afgesproken bij Beckykay. We hadden een super gezellige avond samen! Alyssa is een nieuwe vrijwilligster en is deze week aangekomen. Alyssa is 18 jaar en net klaar met haar middelbare school in Australië. Zij zal een maand blijven. Een aardig meisje!

Vandaag hebben we een sociale activiteit. Alle vrijwilligers van Projects Abroad Cape Coast gaan vandaag helpen met het beschilderen van een school! Zin in!

Liefs van mij xxx