Nieuwe afdeling: NICU

Vandaag was mijn eerste dag op een andere afdeling. Ik ging naar de NICU. NICU staat voor neonatologie intensive care unit. Hier worden baby's opgevangen die, o.a., te vroeg geboren zijn. Vandaag lagen er 19 baby's. Afgelopen nacht zijn er helaas drie baby's overleden. Op de NICU is een eerste en tweede kamer. Bij navraag bleek er een verschil te zijn tussen deze kamers. In de eerste kamer liggen baby's die in het Cape Coast Teaching Hospital geboren zijn. In de tweede kamer liggen baby's die uit andere ziekenhuizen of klinieken komen.

Mijn dag begon met een gesprekje met de hoofdzuster. Zij was totaal niet aardig! Ze vertelde mij dat ik een operatiemuts moest dragen. Deze moest ik kopen voor 1 cedi (= +/- 20 cent). Toen ik mijn handen wilde wassen, vroeg ze geërgerd: "Heb je geen handdoek mee? Dat is verplicht." Ik had geen handdoekje mee, maar neem deze de volgende keer maar wel mee, oeps!

Vervolgens kreeg ik een rondleiding van een verpleegkundige over de afdeling. Zij was gelukkig heel aardig en liet mij alles zien. De NICU is een kleine afdeling, ongeveer een kwart qua grootte van de delivery suite. In de eerste kamer lagen:
- een premature tweeling (jongen en meisje). Zij lagen samen in een couveuse, omdat er niet genoeg couveuzes zijn. Deze tweeling kreeg "phototherapy". Hun oogjes waren afgeplakt met tape, omdat deze therapie schadelijk is voor de ogen van baby's.
- een premature baby in een couveuse. Deze baby was erg klein.
- een baby met een schizis (hazenlip). Deze baby wordt geopereerd zodra hij wat sterker is, dat was nu nog niet zo. Deze baby lag in een verrijdbaar plastic babybedje.
- een premature baby van al enkele aantal weken oud. Deze baby lag onder een warmtelamp.
- een baby in een verrijdbaar plastic babybedje. Deze baby werd niet meer gemonitord en is redelijk stabiel.
- een baby onder een warmtelamp. Deze baby lag op zijn rug en het keeltje klopte erg hard, dit was een gek gezicht. Bij navraag bleek de halsslagader erg snel te kloppen.

In de tweede kamer lagen ook een aantal baby's. Ik was voornamelijk in de eerste kamer, maar ik heb wel een korte blik op deze tweede kamer geworpen. In de tweede kamer lagen een aantal baby's die ook phototherapy kregen. Daarnaast lag er een baby in een couveuse. Ook waren er een aantal baby's die niet aan de monitor lagen.

In het gangpad stonden ook een stuk of zes verrijdbare babybedjes. Deze baby's zijn stabiel en hoeven niet continue geobserveerd te worden. Normaal gesproken liggen deze baby's in een andere kamer, deze kamer was tijdelijk voor iets anders in gebruik en daarom stonden de bedjes in het gangpad.

Aan het begin van mijn dienst ademde een baby niet meer. Dit was de baby waarvan de halsslagader erg snel klopte. Op mijn eerste dag zag ik gelijk al een reanimatie! Een verpleegkundige was verantwoordelijk voor de beademing via een pompje en een andere verpleegkundige deed hartmassages. Dit deed zij met twee vingers. Gelukkig was de reanimatie succesvol, de baby overleefde het! Aan het eind van mijn dienst leefde de baby ook nog, fijn!

Tijdens mijn dienst heb ik een aantal keer de vitale functies van de baby's gemeten. Dit wordt elke twee uur gedaan en bijgehouden in een tabel en grafiek. Ik heb de temperatuur (axillair), pols, saturatie en ademhaling gemeten. Dit was erg leuk om te doen, maar ook spannend omdat de baby's zo klein zijn!

Ook heb ik een arts geholpen met bloed afnemen. Hij wilde van de tweeling in de couveuze wat bloed afnemen. De arts denkt dat zij een infectie opgelopen hebben. De arts nam bloed af uit de voetjes. Hij prikte met een infuusnaald en ik hield het bloedbuisje erbij. De arts moest wel vier keer, per baby, opnieuw prikken. Ik wist niet of de arts onervaren was of dat het echt moeilijk is om bloed af te nemen van baby's. Bij navraag, bij een verpleegkundige, bleek dat het echt heel lastig is omdat de aders heel fragiel zijn.

Moeders van de baby's komen zo vaak mogelijk langs. Hier zijn geen kolfapparaten om moedermelk te verzamelen. Moeders krijgen een kopje waar zij de melk in moeten doen. Dit vond ik een gek gezicht! Net alsof er koeien gemolken worden, haha. Wanneer moeders zwak zijn, komt, indien mogelijk, de vader of een ander familielid langs. De meeste moeders komen dagelijks naar hun baby's toe.

Ik heb met een verpleegkundige meegekeken hoe zij de kinderen voeding gaf. Eerst bracht de verpleegkundige een feedingtube (sonde) in, via de mond. Vervolgens testte zij met een leeg spuitje of het slangetje in de maag zat en niet in de longen. Op de NICU wordt de formule 180ml x lichaamsgewicht baby ÷ het aantal voedingen aangehouden. Deze formule wordt gebruikt om te berekenen hoeveel ml melk een baby per keer moet krijgen. Tijdens mijn stage bij de GGD Twente (consultatiebureau) gebruikten wij de formule 150ml x lichaamsgewicht baby ÷ het aantal voedingen. Ik weet niet of er 180ml aangehouden wordt omdat deze baby's op de neonatologie liggen, of dat deze formule altijd aangehouden wordt in Ghana (dus ook bij gezonde babys).

Vervolgens sloot de verpleegkundige een leeg spuitje aan op de feedingtube en haalde de stamper eruit. Vervolgens schonk zij de moedermelk in het spuitje. Zo kon de melk door het slangetje, het mondje van de baby inlopen zonder het vacuüm te trekken of druk te zetten.

Wanneer een baby overlijdt wordt deze ingepakt in een doek en aan de familie meegegeven. Soms gaan de baby's naar het mortuarium, maar dat hangt af van de wens van de familie. Ik vroeg of ouders verdrietig zijn wanneer hun baby overlijdt. Natuurlijk zijn zij verdrietig... ik vroeg dit omdat ik op de delivery suite nauwelijks emotie zag bij moeders.

Ook vroeg een verpleegkundige mij of wij in Nederland geen dingen over hebben, zoals couveuzes en meetapparatuur. De verpleegkundige vertelde dat zij erg blij zijn met donaties, omdat hier veel atributen schaars zijn. Ook met een donatie van babykleertjes zijn zij erg blij. Uit Nederland heb ik een tas vol babykleertjes meegenomen/meegekregen. De NICU is al een afdeling waar ik deze kleertjes misschien wel aan ga doneren. Ik wacht tot het einde van mijn verblijf hier, zodat ik de spulletjes aan het geschiktse doel kan geven. Naar mijn idee zijn de atributen hier voornamelijk afdankertjes, welke gedoneerd worden aan het CCTH. Er waren maar vier of vijf couvezes welke er niet nieuw uitzagen. Alles lijkt hier beschadigd en gebruikt. Niet zoals ik gewend ben in Nederland. Er werden zelfs bedtafeltjes gebruikt om babys op te leggen, bij gebrek aan bedjes.

Aan het eind van mijn dienst heb ik nog een premature baby vast gehouden. Deze baby woog nauwelijks iets. Heel bijzonder om te zien!

Twee weken geleden, toen ik op de delivery suite was, was er een geboorte van een baby van 26 weken. Deze baby heb ik toen naar de NICU gebracht. Ik heb navraag gedaan naar deze baby. Helaas is hij al overleden.... Het was een dag met veel indrukken! De NICU is een interessante afdeling en ik was blij dat ik ook een aantal dingen mocht doen. Woensdag is mijn volgende dag hier en ik kijk er nu al naar uit!! Nu ga ik eerst even een powernapje nemen want alle nieuwe indrukken zijn leuk, maar ook vermoeiend!!

Liefs van mij xxx